Er is een wereld binnen de tango waar de beginnende danser geen weet van heeft en die onaangeraakt blijft door glossy's en programmamakers. Het is de wereld van de nomaden en marathons, van 24/7 muziek en slaapmatjes op de dansvloer. Waar iedereen elkaar kent, al is het maar van facebook, en alles draait om maar één ding: dansen, dansen, dansen.
In deze wereld is de marathon van Berlijn een hoogtepunt. Verguisd om de besloten mailinglijst, maar door wie hier opstaat geliefd om de locatie, de sfeer en het hoge niveau van de dj's en de dansers. Ook ik zit elk jaar weer op het puntje van mijn stoel om binnen een uur te reageren op de uitnodigingsmail, en dan maar afwachten... was ik op tijd om een plekje te bemachtigen? Gelukkig is het me ook dit jaar weer gelukt.
Dus ik heb gedanst. En vrienden weergezien. En nieuwe mensen leren kennen. En van kennissen een beetje meer vrienden gemaakt. Van vrijdagavond tot zondagmiddag in een prachtig loft met houten zwevende vloer en romantische lichtinval. Met een yummie buffet waar iedereen iets voor meeneemt zodat je eigenlijk de ruimte nooit hoeft te verlaten. Zelfs niet voor slapen: voor 5 euro per nacht kun je je matje neerleggen in de naastgelegen kamer, maar ik ben dit jaar uitgeweken naar het huis van een vriendin... je trilt er namelijk mee op de voetstappen van de dansers, het tocht er en de tl-lichten kunnen niet uit. Het is allemaal voor het goede doel: de doorgewinterde tangonomade heeft geen vaste baan dus geen geld, en je moet toch ergens slapen nadat je je rekening hebt geplunderd voor weer een vliegticket. De echte hardcore danser verspilt zowiezo geen tijd aan slapen, 3 uur horizontaal is genoeg om het bloed een beetje uit de voeten te laten stromen.
Maar goed zo niet ik dus, ik moet dinsdag weer werken, ik ben een nep-nomade. Maar toch genoeg om van het begin tot het eind te genieten. Inclusief de pre-party op donderdag, een afterparty op zondag en oh ja, nog een after-afterparty. Volgend jaar ben ik weer ' dabei'!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten