Leiden en volgen

Een van de mooie dingen in Buenos Aires is dat er een grote concentratie is van dansers, die niet alleen de tijd en de gedrevenheid, maar ook de openheid hebben om hun kennis te delen met anderen, en zo samen de dans verder te ontdekken. Meer nog dan lessen volgen, heb ik geoefend en geoefend en geoefend. In de woonkamers van tangodansers, omgebouwd tot studio, voorzien van mate en volkoren koekjes om de energie op peil te houden, heb ik misschien wel meer geleerd dan in alle lessen bij elkaar.

Dit jaar ben ik begonnen met leiden. Een giro of voleo aangeven kon ik al, de basistechniek heb ik me eigen gemaakt toen ik les ging geven. Echter nooit nam ik als leider een volger (m/v) de salonvloer op. En dat is toch echt een ander verhaal...

Bij het ontdekken van de andere rol, kwam ik al snel op de vraag: waar ligt de grens tussen het leiden en het volgen? En wat gebeurt er als je de grenzen verlegt? De 'moment of fame' van de volger die haar leider laat wachten tot ze haar versiering heeft gemaakt, geeft me niet altijd voldoening. Er moet een manier zijn om samen de dans te maken. Om een gelijke inbreng te hebben in de interpretatie van de muziek. Er bleken opvallend veel dansers geinteresseerd te zijn in het thema, en we hebben ons er vol op gestort. Met Korey Ireland, Maral Kojayan en Felipe Slimobich heb ik interessante oefensessies gedaan en natuurlijk kwamen we allemaal tot onze eigen conclusies. De mijne zal ik proberen te omschrijven.

Na een zoektocht waarin alle heilige huisjes werden gekraakt, kwam ik tot een verrassend punt. Ik kwam weer terug bij een zuivere scheiding tussen het leiden en het volgen. Juist wanneer je samen de dans maakt, waarbij beide dansers zowel leiden als volgen, is de zuivere werking hiervan essentieel. Leid je een beweging, dan leid je precies en overtuigend. Volg je een beweging, dan volg je exact. Die duidelijkheid is belangrijker dan ooit, want als er twijfel ontstaat bij je partner over de rol die je op dat moment neemt, dan wordt het chaos. Het gaat er dus niet om dat de werking van het leiden en het volgen verandert. Het gaat erom dat de beide dansers beide rollen op zich nemen, aan welke 'kant' van de danshouding ze zich dan ook bevinden. De rollen kunnen wisselen - per pas of per fractie van een beweging. Dit vereist van beide dansers dat zij tegelijkertijd de sensitiviteit van de volger als de verantwoordelijkheid van de leider voelen. Dat vergt een opperste concentratie. Maar de beloning is groot. Met Korey had ik een moment in de dans dat we in fracties van seconden rollen wisselden, waardoor we samen vormgaven hoe we een ritmisch accent in de muziek interpreteerden. Ook herinner ik me een dans waarna hij uitriep: dat was fantastisch, maar waar nam je nou precies de leiding?' Ik had fysiek niks geleid die dans, de intentie is al genoeg...